poniedziałek, 30 grudnia 2013

Zapora w Dębem, czyli jak szyłam kolejną mapę

To już moja druga mapa. W listopadzie uszyłam Warszawę. Opisałam wszystko tutaj.
Zaraz po Warszawie uszyłam mapę okolic zapory w Dębem.

Moi przyjaciele mają tam letni domek. Wiele lat temu, gdy zapraszali mnie pierwszy raz do siebie, przysłali mi taką map, żebym łatwo do nich trafiła.


Postanowiłam teraz wykorzystać tę mapę i uszyć okolice zapory w Dębem.
Podzieliłam mapę na 4 części, każdą o wielkości kartki formatu A4.



Każdą z części wydrukowałam na flizelinie rozpuszczalnej w zwykłej domowej drukarce atramentowej. Wcześniej flizelinę przyprasowałam do freezer paper.
Złożyłam wszystkie części wydrukowanej flizeliny.

A następnie położyłam je na "kanapce" przygotowanej z podkładu, ociepliny i granatowej bawełny.

Rozcięłam flizelinę wzdłuż linii Narwi i położyłam kawałek niebieskiego płótna tam, gdzie powinna płynąć Narew.

Następnie przyszyłam Narew...



 ... i przycięłam niebieski materiał wzdłuż brzegów rzeki.
 Wyszyłam ściegiem okrętkowym w kolorze żółtym główne drogi, a w kolorze białym te mniej ważne.
Lasy zostały wypikowane "lotem trzmiela" z "wolnej ręki" z opuszczonymi ząbkami z użyciem stopki do cerowania.

Tak z bliska wyglądał fragment mapy.

Uprałam delikatnie całą pracę i flizelina rozpuściła się.


Teraz niektóre fragmenty pomalowałam farbami olejnymi do tkanin w sztyfcie. Lasy pomalowałam na zielono, zabudowania na srebrno a tereny przemysłowe kolorem fioletowym.

Przycięłam, przyszyłam ramkę i tunel z tyłu.  Mapa ma wymiar 52 x 40 cm.

 I na trochę zniechęciłam się do szycia następnych map.
Już mi przeszło. Wykorzystałam doświadczenia zdobyte przy tej mapce i szyję teraz inną, niemalże trzy razy większą, ale o tym napiszę za kilka tygodni.

niedziela, 29 grudnia 2013

Wiosenna łąka, w sam raz na wiosenną zimę

Do opisania tego, jak szyłam wiosenną łąkę czekałam aż do zimy. A że zima w tym roku jest bardzo wiosenna, to ten patchwork jest jak najbardziej na miejscu.
W sierpniu uszyłam maleńki patchwork, taki przerywnik podczas szycia "Tajemniczego lasu".
Bardzo go polubiłam i postanowiłam wrócić kiedyś do takiego szycia.
Już po dwóch tygodniach szyłam drugą, większą wersję wiosennej łąki.


Inspiracją do obydwu prac był obraz znaleziony w internecie. Nie znam jego autora, mimo, że korzystałam z "wyszukiwania obrazem" w Googlach, nie znalazłam strony, na której kiedyś był publikowany.
 

Zaczęłam od zgromadzenia materiałów...

i nici.

 Pocięłam materiały w kawałki i ułożyłam je tak, żeby przypominały pejzaż.

Potem uprasowałam je i przypięłam do ociepliny, pod którą podłożyłam kreton.

A następnie nićmi w różnych kolorach ściegiem okrętkowym, dość gęstym przyszyłam kawałki materiałów do podłoża.




Teraz skorzystałam z trzech kolorów zielonego tiulu. Kupiłam go w Goldpolu w Warszawie, w Alei Krakowskiej. Tiul nakładałam pionowymi kawałkami, czasem to było kilka warstw i przyszywałam go byle jak zwykłym ściegiem. Potem w niektórych miejscach wycięłam nadmiar tiulu.




Zaczęłam przyszywać motywy roślinne. Na początku liście - gęstym ściegiem okrętkowym, potem trawki zwykłym ściegiem. Czasem robiłam pikowanie, stopka do cerowania i opuszczone ząbki. Aplikacje rozpoczęłam od góry pracy i tu liście i kwiaty były dość małe. 



Gdy zbliżałam się do dołu liście i kwiaty były coraz większe, chciałam w ten sposób uzyskać wrażenie głębi.


Dodałam jeszcze trochę aplikacji i kwiatków z białego tiulu, a potem zrobiłam ramkę. Tym razem lamówka jest dwukolorowa, u góry jaśniejsza a na dole ciemniejsza.

Obrazek ma wymiary 72 x 52 cm. Wisi u mnie w pracowni i bardzo go lubię, bo działa rozweselająco nawet w najbardziej pochmurne dni.

niedziela, 8 grudnia 2013

Eko torba - łąka

Na Facebooku działa grupa "Warszawa szyje". Dzisiaj należy do niej 606 osób. Ja też. Dziewczyny wymyśliły wspólną zabawę, szycie ekotorby. Zgłosiło się 66 osób, a każda z nich uszyje swoją ekotorbę, a potem będzie losowanie i wymienimy się torbami. Warunek był właściwie jeden - żeby można było ją zarzucić na ramię.
To moja torba.

Jest spora, ma 45 x 50 cm, oczywiście oprócz uszu. Myślę, że wejdzie do niej z 10 kg ekologicznych ziemniaków. Podstawowy materiał, to szare lniane płótno, takie, do którego produkcji zużywa się chyba minimum chemikaliów, i to w dodatku z odzsku.

Pokażę Wam jak ją szyłam. Nie wiem, czy prawdziwi fachowcy tak właśnie szyją torby, ale jak widać, moja próba skończyła się sukcesem.

Na początku zgromadziłam materiały. Jak to najczęściej u mnie, pochodzą z głównie ze sklepów z tanią odzieżą. 
 Wybrałam spory kawałek szarego płótna przykryłam go ociepliną i kawałkiem jasnego płótna, który będzie wnętrzem torby.

 Sfastrygowałam wszystkie warstwy.

Na niektóre kawałki tkanin, zwłaszcza te o rzadszym splocie naprasowałam flizelinę dwustronnie przylepną.

Zrobiłam trochę pikowania jasną nitką. Przyszyłam też kilka kwiatków wyciętych z serwetek ale potem zmieniłam koncepcję i w rezultacie odprułam je.


Z tkanin wycięłam listki i przypięłam je albo przyprasowałam do podłoża.


Przyszywałam listki ściegiem zygzakowym. Na liściach uszyłam też żyłki prostym ściegiem. Dodałam trochę pikowania w kształcie listków, kwiatków. Pikowałam z użyciem stopki do cerowania i z opuszczonymi ząbkami w maszynie.
Tak wyglądała przyszła torba po wstępnym naszywaniu wzorów.

A tak, gdy dodałam trochę więcej aplikacji i pikowania.

Tu jeszcze trzy "zbliżenia".



Przygotowałam pasek. Kawałek materiału podkleiłam paskami flizeliny.

 A następnie złożyłam go na trzy części...


...i zszyłam po brzegach prostym ściegiem a na środku wyhaftowałam motyw roślinny. Jestem szczęściarą, bo moja maszyna ma taki ścieg.
 Teraz przygotowałam kieszeń.
Wycięłam kawałek materiału, obrębiłam go z trzech stron i podwinęłam.

Przyszyłam dwa pionowe boki do torby takimi nićmi, że po prawej stronie ich nie widać, zlewają się z aplikacjami. Dolny bok kieszeni przyszyję ręcznie bardzo gęstym ściegiem. Nie chcę przyszywać szwem maszynowym, żeby nie było go widać po prawej stronie.

Zszyłam boczny szew torby, ale tylko szare materiały wierzchu. Zostawiłam zapas jasnego materiału pod spodem a wycięłam go s wierzchu.

Większy brzeg białego materiału zwinęłam tak, że przykrył szew. Spięłam go szpilkami...

a potem przeszyłam na maszynie, po lewej stronie...
  i po prawej.

Zabrałam się za zszywanie dołu torby. Przy zszywaniu dwóch brzegów dodałam jeszcze kawałek jasnej tkaniny zakończonej fabrycznym brzegiem...
 ... a potem tą tkaniną zasłoniłam szew i po obróceniu na drugą stronę torby przyszyłam go na maszynie.

Tak wyglądał zszyty dół torby.

Zaszyłam rogi torby składając je prostopadle do linii dna, i obcięłam je.

Przyszyłam do szwu kawałek materiału dokładnie tak, jak przyszywa się lamówkę do obrazka.

Zawinęłam brzeg, przypięłam szpilkami...

...i przyszyłam na maszynie.

Wyznaczyłam środek każdego boku torby na górze i przypięłam uszy. 

Wcześniej zostawiłam większy zapas szarego materiału i teraz podwinęłam go i obszyłam, przyszywając jednocześnie uszy torby.

Wywinęłam uszy do góry i zrobiłam jeszcze jedną stębnówkę u góry torby i wzmocniłam przyszywanie uszu szyjąc na ich mocowaniu kształt koperty.

A na koniec wystroiłam się w płaszcz ecru, żeby na jego tle pokazać Wam, jak prezentuje się torba.


Po zakończeniu pracy wiem, co zrobiłabym inaczej:
- nie chciałam, żeby torba była za gruba i podobała mi się jej lewa stronie (stębnówki i pikowania prezentowały się ciekawie), więc postanowiłam nie dawać podszewki
- pojechałabym kilkadziesiąt kilometrów do miasta, żeby kupić podszewkę, której niestety  nie miałam w domu, a która zakryłaby wnętrze torby i nie musiałabym mordować się z dodatkowymi lamówkami przy zszywaniu dołu torby
- podszewką mogła być taka sama tkanina jak na wierzchu torby tylko bez aplikacji, ale takiej też niestety nie miałam, bo wykorzystałam ostatni kawałek szarego płótna
- korzystałabym z nakładki na żelazko, bo flizelina jakoś wymknęła mi się spod kontroli i ubrudziłam sobie nią żelazko i pokrowiec na deskę do prasowania
- kupiłabym grubszą taśmę na uszy torby, które obszyłabym materiałem.

Wszystko przede mną. Wykorzystam tę wiedzę przy szyciu następnej torby.